Ik sperde mijn ogen
Ik sperde mijn ogen
om te kunnen zien
Ik spitste mijn oren
om te willen horen
Ik voelde mijzelf
De traan en de lach,
vergroeid met mijn leven
als nooit tevoren
Reacties op dit gedicht
| Stroejaro: | Zondag, november 30, 2014 15:38 |
| Dank! | |
| teun hoek: | Zondag, november 30, 2014 14:54 |
| mooi die duik in zelfkennis en her(er)kenning. h. gr. th |
|
| Stroejaro: | Zondag, november 30, 2014 14:39 |
| Bedankt! | |
| Lia van der Fluit: | Zondag, november 30, 2014 13:05 |
| prachtig weer Lia x |
|
| waterval: | Zondag, november 30, 2014 12:32 |
| alle zintuigen op scherp.... :-))) ~~~waterval~~~ |
|
| Stroejaro: | Zondag, november 30, 2014 11:37 |
| Dank je, wat weer fijn om te horen! | |
| kimmytje: | Zondag, november 30, 2014 11:11 |
| Tjonge, je leest jezelf, En werkelijk bijzonder mooi! Liefs Kimmy |
|
| cerisier : | Zondag, november 30, 2014 11:05 |
| En zo sperde ik mijn ogen en las met verbeelding je ik.Mooi! Groetjes Cerisier |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stroejaro |  
|
|
| Gecontroleerd door: Stroejaro | ||
| Gepubliceerd op: 30 november 2014 | ||
| Thema's: | ||