De zee
Aan de kade in december
zit een jongen te staren naar de woeste zee
blaast de wind zand in zijn ogen
en neemt zijn verborgen tranen mee
staat hij op en betreedt het zachte zand
de wind blaast in zijn zij
stap voor stap
komt hij dichter-bij
staat hij voor het kolkende water
in opperste concentratie
weerstaat hij de wind,
de kou en de pijnlijke confrontatie
draait hij zich langzaam om zijn eigen as
stapt hij weg
en is niet opgeslokt in wat was
achter hem buldert de woeste zee
en stroomt hij tevreden de wereld weer in
met de wind en losse zandkorrels mee
zit een jongen te staren naar de woeste zee
blaast de wind zand in zijn ogen
en neemt zijn verborgen tranen mee
staat hij op en betreedt het zachte zand
de wind blaast in zijn zij
stap voor stap
komt hij dichter-bij
staat hij voor het kolkende water
in opperste concentratie
weerstaat hij de wind,
de kou en de pijnlijke confrontatie
draait hij zich langzaam om zijn eigen as
stapt hij weg
en is niet opgeslokt in wat was
achter hem buldert de woeste zee
en stroomt hij tevreden de wereld weer in
met de wind en losse zandkorrels mee
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, november 28, 2021 20:29 |
| Dit is prachtig geschreven. Vriendelijke groet. | |
| Bob Van St. Job: | Zondag, december 21, 2014 22:31 |
| Mooi werk. Graag gelezen | |
| fets: | Zondag, december 21, 2014 20:27 |
| graag gelezen! | |
| kimmytje: | Zondag, december 21, 2014 19:52 |
| Uitwaaien aan zee, Mooie beeldspraak gebruik je hierin Liefs Kimmy |
|
| teun hoek: | Zondag, december 21, 2014 13:40 |
| een stukje geweld trotseren en doorwaaid verder gaan. De wind door je haren. h. gr. th |
|
