Klein verdriet
Geen haast maar spoedig
zal ik niets meer zijn
dan slechts wat tranen
klein verdriet.
Van andermans
nietszeggend treurend
troost en loos
snel opgebeurd.
Gevoel van even
missen en misschien
een enkele herinnering
die beter hangen bleef.
Dan het antwoord op
de vraag van wat
je gisteren als avondeten
voorgeschoteld kreeg.
Reacties op dit gedicht
| Jan Frackiewicz: | Woensdag, april 01, 2015 18:19 |
| De mens als onbetekenende vlek in een onbevattelijke kosmos. Maar dan op een intieme manier verwoordt... Prachtig. |
|
| mima: | Maandag, december 29, 2014 19:36 |
| Weduwnaarspijn, hevig maar kort... Xx |
|
| fets: | Maandag, december 29, 2014 15:44 |
| Wijs! | |
| kimmytje: | Maandag, december 29, 2014 13:31 |
| Mooi verwoord hoor, Een weemoedig schrijven (zo voel ik dat aan) Liefs Kimmy |
|
| Dasje (lucky): | Maandag, december 29, 2014 11:50 |
| Diepzinnig mooi! Vriendelijke groetjes, Dasje :o] |
|
Over dit gedicht
| Auteur: onkruyd | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 december 2014 | ||
| Thema's: | ||