Men zegt
zichzelf te moeten blijven
altijd
wederzijds, in vreemde lijve
aaibaar te moeten zijn, knuffelbaar
nimmer
te verzaken, zacht als engelenhaar
te vragen naar de zin van het leven
en berouw
te tonen die zonden doet vergeven
niet te vrezen voor het witte licht
voor grauw
of ongrijpbare taal van het gedicht
altijd
wederzijds, in vreemde lijve
aaibaar te moeten zijn, knuffelbaar
nimmer
te verzaken, zacht als engelenhaar
te vragen naar de zin van het leven
en berouw
te tonen die zonden doet vergeven
niet te vrezen voor het witte licht
voor grauw
of ongrijpbare taal van het gedicht
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, december 29, 2014 22:53 |
| :) Mooi en graag gelezen. Liefs |
|
| kimmytje: | Maandag, december 29, 2014 20:59 |
| Prachtig! Liefs Kimmy |
|
| Nayeli: | Maandag, december 29, 2014 20:03 |
| Hier ook graag gelezen | |
| mima: | Maandag, december 29, 2014 19:50 |
| Vooral dat laatste.... Graaggelezen |
|
| fets: | Maandag, december 29, 2014 17:16 |
| Graag gelezen zegt men! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo |  
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 29 december 2014 | ||
| Thema's: | ||