't Mocht best
wel anders zijn gelopen ...
in plaats van alle liefdes
door eigen stommiteiten te mislopen,

wat meer morgens in satijn te ontwaken
die me dronken voerden van verlangen
naar je lichaam en sappen,
lasten en sleur spelenderwijs
meteen door lusten weg te zappen !

maar waar was jij ?
na 'n half afgebeuld leven
titanen strijd voorbij
was je nergens aan mijn zij,

vruchteloos loop 'k als 'n halve idioot
je denkbeeldige schim achterna
in de ijdele hoop,
ooit ergens tussen mensenmassa's
je gestalte op te merken,

al wordt dat even schrikken
om aan de ouderdom te wennen,
je curriculum vitae
en 'n zak stenen erbij,
zou je me nog herkennen ?

spijts,
dat ene moment dat je me ooit
in vervoering en overgave aankeek
jeugdige passie en romantiek bij de vleet,

voor die ene en geen andere,
te zijn geboren,
alles zo simpel leek,

sindsdien vloeide er meer inkt
op vellen maagdelijk papier
dan water door die troebele
ondoorgrondelijke liefdesbeek !

't geschenk van die schaterlach
mij zomaar in de schoot geworpen van dat kind
't heeft opeens wortel geschoten
en zoete vruchten afgeworpen,

't maakt een oude ziel zo welgezind,
of ben ik dan ziende blind
dat ze mij om weet ik veel om welke redenen
uit wel duizend onbegrepenen,

met 'n blanco strafblad
om niets tenzij allicht
omwille om der liefde Gods
zomaar bemint ?

'k kan het niet meer plaatsen,
de controle verlies over 't verleden,
slechts redeneer,
denk en leef in 't heden,

hier en nu
en sta me toe ...
voor die guitige kinderogen !