Uitstalkast...
Mijn god ik leef in een uitstalkast,
een showroom van formaat.
Het rovershol van Ali Baba.
En ik zeg komt dat toch zien!
Maar mijn god de mensen die komen,
ze komen voor mij.
En ok soms horen de spullen erbij.
Maar de mensen die komen,
ze komen toch echt voor mij.
Zou dat toch komen,
van al dat kopen, kopen, kopen,
tot ik het moet bekopen.
Doordat de mensen zijn afgedropen.
Want die mensen zij kwamen voor mij,
en ok soms horen de spullen erbij.
Maar wat brengt ons nou eigenlijk samen,
anders dan de wens om samen te zijn?
Wie wil er nou op bezoek,
in een uitstalkast,
een showroom,
het rovershol van Ali Baba?
Is dat nou een plek om gasten te ontvangen?
Wat brengt ons nou eigenlijk samen,
anders dan de wens om samen te zijn?
een showroom van formaat.
Het rovershol van Ali Baba.
En ik zeg komt dat toch zien!
Maar mijn god de mensen die komen,
ze komen voor mij.
En ok soms horen de spullen erbij.
Maar de mensen die komen,
ze komen toch echt voor mij.
Zou dat toch komen,
van al dat kopen, kopen, kopen,
tot ik het moet bekopen.
Doordat de mensen zijn afgedropen.
Want die mensen zij kwamen voor mij,
en ok soms horen de spullen erbij.
Maar wat brengt ons nou eigenlijk samen,
anders dan de wens om samen te zijn?
Wie wil er nou op bezoek,
in een uitstalkast,
een showroom,
het rovershol van Ali Baba?
Is dat nou een plek om gasten te ontvangen?
Wat brengt ons nou eigenlijk samen,
anders dan de wens om samen te zijn?
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Zondag, januari 11, 2015 18:44 |
| vrienden ontvangen in een opgeruimd huis zonder overbodige poespas is voor beide partijen prettig ben zelf pas aan het opruimen geslagen... |
|
| kimmytje: | Zondag, januari 11, 2015 16:07 |
| Heel mooie levensvragen hier tentoongesteld, Het overdenken waard en graag komen lezen Liefs Kimmy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Boomvader Ruerd | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 11 januari 2015 | ||
| Thema's: | ||