Een wegwuivende lach
een wegwuivende lach
weer lopen vingers
over levenslijnen
zoekend naar begin en einde
ogen vragen om
bevestiging met een diepe zucht
wel heen maar nog niet terug
het pad van rozen
was voor jou nooit weggelegd
jij hebt er mij niets van gezegd
dan viel er stilte
overgaand naar orde van de dag
ontwijking door een wegwuivende lach
lijnen breken waar zij zijn verhard
herinneringen spreken eindelijk
over hoe zwaar jij het vroeger had
wil melker
18/01/2015
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Zondag, januari 18, 2015 14:13 |
| teer en bezorgd , doch het nu lijkt beter dan het vroeger h gr. th |
|
| wervelende regenboog: | Zondag, januari 18, 2015 13:44 |
| het duurt lang voordat je binnenvetters aan het praten krijgt...beter voor hen van wel...anders hoopt het zich maar op met alle consequenties van dien... mooi vertolkt fijne dag Wil wr |
|
| windwhisper: | Zondag, januari 18, 2015 09:07 |
| jij leeft mee, want niet een ieder heeft het vroeger gemakkelijk gehad, het siert je warme groet Cobie Goede morgen Wil |
|
| Lia van der Fluit: | Zondag, januari 18, 2015 08:18 |
| het leven gaat niet altijd over rozen,,, Lia x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 18 januari 2015 | ||
| Thema's: | ||