Ploffers
Soms dan kan ik er de vinger niet eens op leggen.
En als ik dan voor me uit staar
of de binnenkant van m'n schedel bekijk
dan lijkt het of zelfs mijn hart niet kan begrijpen.
Jij bent lopen, en dat is een beetje gek
want jij loopt altijd alleen maar naar de auto
of door ons huis, en door mijn ziel en bloedvaten.
Soms ben ik bang dat je weg loopt.
En dan nog zou je door mijn herinnering lopen.
Ik zou een dappere vrouw willen zijn
ik zou willen dat ik alles zou overwinnen
over wolken of water kon lopen.
En steeds weet ik weer dat ik niet veel kan...
alleen maar van jou houden.
Ik hou zoveel van jou dat ik soms bang ben dat ik ontplof.
En als ik dan voor me uit staar
of de binnenkant van m'n schedel bekijk
dan lijkt het of zelfs mijn hart niet kan begrijpen.
Jij bent lopen, en dat is een beetje gek
want jij loopt altijd alleen maar naar de auto
of door ons huis, en door mijn ziel en bloedvaten.
Soms ben ik bang dat je weg loopt.
En dan nog zou je door mijn herinnering lopen.
Ik zou een dappere vrouw willen zijn
ik zou willen dat ik alles zou overwinnen
over wolken of water kon lopen.
En steeds weet ik weer dat ik niet veel kan...
alleen maar van jou houden.
Ik hou zoveel van jou dat ik soms bang ben dat ik ontplof.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: odd.future | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 30 januari 2015 | ||
| Thema's: | ||