Is het zo raar,
om voor mijzelf te kiezen?
Is het zo bizar,
om mijzelf voor even te verliezen?
Is het zo verschrikkelijk,
voor het afstand houden van...
is het angstaanjagend,
Als ik een keer kiezen kan...

om verder te gaan,
om mijn eigen geluk eerst te zetten,
om op mijn eigen te staan
En niet op iedereen hoef te letten?

En het feit dat ik afstand neem,
voor wie ik niet kan vertrouwen
en het totaal verdween...
mensen met vrienden gebonden,
Niet te ontwijken.
een masker is wat ik voor moet houden.
is dit wat het moet lijken?
is dit zoals we allen wouden?

Het spijt me dat ik niet vertrouw,
voor diegene die dat willen,
niet zoals ik van anderen houw,
niet de moeite kan hebben om te tillen...

sorry voor wat ik heb gecreëerd,
het was mijn schuld.
Vooral van wat er is over gebleven,
Maar op was mijn geduld...

sorry voor het wezen van eerlijk,
wat ik kwijt moest,
wat ik niet kon tegen houden,
omdat ik het allemaal heb verwoest...

Het spijt mij,
omdat ik niet anders ken en kan.
Om alles wat ik zei
En mij toch uiteindelijk verman...

Nadat tranen zijn gehuild,
En alleen weg loop
en de problemen die uitpuilt
en het duister er vanaf droop

{...Omdat na alles wat er is gebeurd,
Ik verder wil met de juiste mensen...}