wij blijven ons zoenen
bij toeval de nevel gezien
en niet meer eruit gevonden
nu de hemel wolkt en danst
met als enig agendapunt:
de winter overwinteren laten
verveeld door 't overleven
in 't hier en heden zijn neuzen
breekbaar en niet aan te raken
wijl het lieven beschreven wordt
als veelvoud van verlangen
geen verlichting in kil-natte dagen
waar ‘s avonds het duister ligt
lokkend en bereid met liefdes-
verzen die helder oplichten
tot onze ogen zich sluiten
de nacht weer vasthouden
in dit bed van fluweel en satijn
en wij tot in de morgen zoenen
sunset 23-02-2015
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, februari 24, 2015 15:59 |
wervelende regenboog, dank je wel en geniet verder van en heel fijne dinsdagnamiddag. Genegen groet, |
|
| wervelende regenboog: | Dinsdag, februari 24, 2015 12:33 |
| heel mooi...graag gelezen fijne dag Sunset wr |
|
