Mijn hart
Mijn hart
dat dikwijls bloede van smart.
Ik kon het nog met moeite lijmen,
er beginnen zelfs al partjes van te verdwijnen.
Hoe vaak werd het niet vernederd en vertrapt,
stukken werden er soms uitgekapt.
Toch blijf ik geloven in de goedheid
van de mens.
Maar is dat niet éénieders wens?
dat dikwijls bloede van smart.
Ik kon het nog met moeite lijmen,
er beginnen zelfs al partjes van te verdwijnen.
Hoe vaak werd het niet vernederd en vertrapt,
stukken werden er soms uitgekapt.
Toch blijf ik geloven in de goedheid
van de mens.
Maar is dat niet éénieders wens?
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, maart 17, 2015 17:26 |
| Mooi gedicht en een goede vraag. Herkenbaar mooi verwoord. Liefs | |
| ILse Bruintjes: | Zaterdag, maart 14, 2015 12:25 |
| mooi | |
| Hans Winter: | Woensdag, maart 11, 2015 18:19 |
| ik en jij, wij en zij, een deel blijkt voor een deel van ons bijzonder instrumenteel. groetje, hans |
|
| teun hoek: | Woensdag, maart 11, 2015 16:52 |
| zeker, maar volhouden is belangrijk . h. gr. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Mady | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 11 maart 2015 | ||
| Thema's: | ||