Schreeuw in de nacht
Een schreeuw in de nacht
Een schreeuw midden in de nacht
Maar toch heel zacht
Een schreeuw maar niemand
Die het hoort of wordt gestoord
Een van veel pijn en verdriet
Die geen mens voelt of ziet
Een persoon innerlijk verscheurt
Diep geraakt en treurt
Geen verzachtende medicijnen
Die het laten verdwijnen
Een schreeuw midden in de nacht
Maar toch heel zacht
Een die vergeefs op een antwoord wacht
Alleen in de nacht
Rinze
Reacties op dit gedicht
| arie: | Donderdag, mei 23, 2002 17:30 |
| 't zijn goede oren die dit horen Rinze... Arie |
|
| eclips: | Donderdag, mei 23, 2002 07:09 |
| ik sluit me volledig aan bij michris... het is zeer eenzaam ams je inderdaad niet gehoord word knap !!!!! joelle xxxxx |
|
| michris: | Donderdag, mei 23, 2002 05:01 |
| hoe eenzaam ben je als je niet wordt gehoord. liefs, michris |
|
| Jo Aelmans: | Donderdag, mei 23, 2002 00:44 |
| De 'stille' nacht... Goed omschreven, Rinze. Jo. ;o)x |
|
| MayadeBij: | Donderdag, mei 23, 2002 00:43 |
| Een Kusje voor die persoon.. | |
| Sheena: | Donderdag, mei 23, 2002 00:21 |
| hoe luider de schreeuw, des te minder de pijn, de stille zonder klagen en klachten, blijken betere leed verbergers te zijn ... Sheen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: rinze | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 23 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||