gevangen
gevangen
stenen zo dik
in beton gegoten
achter tralies
opgesloten
muren zo hoog
hier en daar een scheur
grijs en grauw
nergens een kleur
geestelijk lamgeslagen
vertrouwen geschaad
wordt het geen tijd
dat je jezelf buitenlaat
Lia
x
*niet biografisch*
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Zondag, maart 22, 2015 16:27 |
| wie , wat of waar , maar onmenselijk is die ommuring. h. gr. th |
|
| Brenda: | Zondag, maart 22, 2015 13:59 |
| op een zeer integere manier een heel zwaar onderwerp belicht. | |
| karinvangelder: | Zondag, maart 22, 2015 13:47 |
| Wat een waarheid Lia ! Nog een fijne dag met liefs Karin | |
| Anneke Bakker: | Zondag, maart 22, 2015 13:13 |
| Heftig dit schrijven Lia,voor diegene die het aangaat zal het als een gevangenis voelen, muren afbreken en puinruimen misschien. Jou wens ik een mooie middag. Anneke |
|
| kimmytje: | Zondag, maart 22, 2015 10:59 |
| Ook al is het niet biografisch, toch word het tijd dat die persoon zichzelf niet langer straft, en zichzelf vrijlaat Mooi verwoord Liefs Kimmy |
|
| Paula Hagenaars: | Zondag, maart 22, 2015 10:56 |
| Jezelf bedoel ik natuurlijk ik herkende mezelf in dit gedicht en het kwam goed ik ben buiten gekomen | |
| Paula Hagenaars: | Zondag, maart 22, 2015 10:53 |
| Heftig en mezelf buiten laten kost tijd en kracht . Mooi verwoord Lieve groet Paua | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2015 | ||
| Thema's: | ||