plukje troost
plukje troost
een plukje troost
hebben zij mij geboden
toen mijn vader
naar gene zijde werd ontboden
hij was nog lang niet klaar
met zijn leven
meer tijd was hem
helaas niet gegeven
zoveel mensen in de kerk
de meeste ken ik niet
verdronken in ongeloof
vol tranen van verdriet
meewarige blikken
keken mij aan
zo jong geen vader meer
hoe zal het verder gaan
maar al die mensen
sterkten mijn kracht
ik leef mijn leven
in al haar pracht
Lia
x
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Donderdag, april 02, 2015 16:03 |
| Maak wat moois van het leven Lia, alle plukjes troost dragen daartoe bij. Van mij ook een lieve troostknuf ter bemoediging. Anneke |
|
| Plaatjespraatjes: | Donderdag, april 02, 2015 11:50 |
| Mooi... | |
| teun hoek: | Donderdag, april 02, 2015 11:11 |
| Lia , begrijp het volkomen was zelf 7 jaar dat mijn vader stierf. Sterkte. herinnering en liefde tillen je er boven uit. h gr. teun |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2015 | ||
| Thema's: | ||