De eerste preekstoel
De eerste preekstoel
was een steen die
amper was weggerold
afgedaald van boven
zat er een Engel op
hield daar een preek
op Gods gezag
zijn stem klonk zacht
eerst waren het vrouwen
die juist uit angst
nog waren weggehold
zij mochten luisteren
naar die Goddelijke
woorden die klonken
op deze eerste dag
als muziek akkoorden
na een hele
bange nacht
toch nog angstig en
van streek hoorden ze
de blijde boodschap aan
vechtend tegen tranen
en twijfels in
gingen ze geloven
de Heer is waarlijk
opgestaan
was een steen die
amper was weggerold
afgedaald van boven
zat er een Engel op
hield daar een preek
op Gods gezag
zijn stem klonk zacht
eerst waren het vrouwen
die juist uit angst
nog waren weggehold
zij mochten luisteren
naar die Goddelijke
woorden die klonken
op deze eerste dag
als muziek akkoorden
na een hele
bange nacht
toch nog angstig en
van streek hoorden ze
de blijde boodschap aan
vechtend tegen tranen
en twijfels in
gingen ze geloven
de Heer is waarlijk
opgestaan
Reacties op dit gedicht
| Henk Dekkers: | Dinsdag, april 07, 2015 00:44 |
| Mooi | |
| Hans Winter: | Maandag, april 06, 2015 18:14 |
| als voorganger dit evenzo hoopvol na willen volgen, die bezieling om verlangen te voeden moge je aan te zien zijn. hans |
|
| kimmytje: | Maandag, april 06, 2015 17:23 |
| Mooi om dit verhaal in dichtvorm te lezen Liefs Kimmy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cor van Vliet | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 april 2015 | ||
| Thema's: | ||