Mimosa
Kruidje roer me niet
Vlinders! Laat toch af het stoeien,
fladder niet langer om me heen
bij elk vluchtige aanraking,
is het mijn hart dat shaket
daar het weet hoe streng vorst
de kop kan op steken en zelfs
sneeuwklokjes sneuvelen in de wind
Gaat heen, mijn blad krimpt ineen
van al het gezoen en gestreel
te gevoelig ben ik voor het aanzicht
dat zal leiden tot plicht die ik niet
kan of wil dragen door de dagen
dat ik in de koele armen van de dood zweef
och jonge knaap pluk geen witte plukken
uit de zwarte muur terwijl het grietje
jouw gedachtekom
bedanst tot in het late uur
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, mei 03, 2015 15:40 |
| Heel mooi geschreven Mima. Heel graag gelezen. Liefs |
|
| Quicksilver: | Donderdag, april 30, 2015 10:45 |
| hoi kerima, ik vind het een mooi schrijven, hoop je nog lang te mogen lezen. veel liefs, dicky |
|
| kimmytje: | Zondag, april 26, 2015 19:40 |
| Heel mooi, dit heb ik graag gelezen Liefs Kimmy |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, april 26, 2015 19:24 |
| graag gelezen | |
| Aquarel: | Zondag, april 26, 2015 19:11 |
| Graag gelezen Mima. Fijne dag nog. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mima | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 april 2015 | ||
| Thema's: | ||