windstil
ogen vol vragen
tranen gedragen
door moede voeten
handen in wanhoop
zo veel niet, zo veel wel
de fluisterig
van de wind
geeft het antoord niet
het blijft stil
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Donderdag, april 30, 2015 10:51 |
| raak hier stil van, erg ontroerend en droevig verwoord. sterkte dikke knuff van mij dickyx |
|
| Artifex: | Woensdag, april 29, 2015 22:18 |
| Dikke kus... | |
| september: | Woensdag, april 29, 2015 21:20 |
| Droef en mooi Verstild. Heel veel liefs en sterkte Windwhisper |
|
| wil melker: | Woensdag, april 29, 2015 19:12 |
| Cobie... laat je maar gaan.. op de wind.. zij fluistert en koestert beantwoordt geen vragen.. in de stilte van woorden.. vind jij de kracht om dit alles te dragen.. alle sterkte en liefs.. |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, april 29, 2015 14:44 |
| Het is inderdaad windstil aan die kant Cobie, ik hoop dat het goed met je gaat en stuur je een lieve groet. Anneke |
|
| karinvangelder: | Woensdag, april 29, 2015 12:23 |
| schrijven kan zonder geluid Cobie hopelijk blijf je schrijven . laat het niet liggen is ook voor jou belangrijk . liefs x Karin |
|
| teun hoek: | Woensdag, april 29, 2015 12:21 |
| in die stilte fluistert de herinnering die zegt doorgaan. h. gr. th |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, april 29, 2015 11:43 |
| tjonge.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: windwhisper |  
|
|
| Gecontroleerd door: windwhisper | ||
| Gepubliceerd op: 29 april 2015 | ||
| Thema's: | ||