euridice
Alleen
sta ik aan de grijze steen
die mijn liefde heeft begraven.
Ze is niet meer:
de zee heeft ze genomen en
een etmaal later
teruggeworpen op het strand.
Als ik langs het water dool
bij valavond
hoor ik fluisterflarden
door de branding
ruisend als een korenveld
van grauwe troost
en zwarte marmervlekken.
De golven deinen om me heen.
Hun schuimkoppen staan hoog
als duizend kruisen,
open-armig.
er drijven kransen
op het water.
Ze is terug.
haar adem strijkt koel
langsover mijn rug.
Ik proef haar boodschap
in letters van zout
op mijn lippen,
en spel het paswoord.
Niet omkijken, denk ik,
anders gaat ze
-voor altijd-.
Ik heb haar zang verstaan
en de put lokt
onweerstaanbaar
als een draaikolk.
sta ik aan de grijze steen
die mijn liefde heeft begraven.
Ze is niet meer:
de zee heeft ze genomen en
een etmaal later
teruggeworpen op het strand.
Als ik langs het water dool
bij valavond
hoor ik fluisterflarden
door de branding
ruisend als een korenveld
van grauwe troost
en zwarte marmervlekken.
De golven deinen om me heen.
Hun schuimkoppen staan hoog
als duizend kruisen,
open-armig.
er drijven kransen
op het water.
Ze is terug.
haar adem strijkt koel
langsover mijn rug.
Ik proef haar boodschap
in letters van zout
op mijn lippen,
en spel het paswoord.
Niet omkijken, denk ik,
anders gaat ze
-voor altijd-.
Ik heb haar zang verstaan
en de put lokt
onweerstaanbaar
als een draaikolk.
Reacties op dit gedicht
| ,Momo: | Vrijdag, mei 15, 2015 13:13 |
| Fijn om hier geweest te zijn :-) Fijne dag, |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, mei 15, 2015 09:34 |
| Een huivering loopt over m'n rug Marcel, stil dit gedicht gelezen. Zonnige groeten. Anneke |
|
| Artifex: | Vrijdag, mei 15, 2015 00:26 |
| Fijn gedicht, mooie poëzie. Al vind ik het woord langsover vloeken hierbij. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marcel bulckaert | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2015 | ||
| Thema's: | ||