De Gehandicapte
Hij zit rustig aan de waterkant,
Tuurt naar zijn dobber niets aan de hand.
Zo uit de verte kun je niet zien,
Dat hij iets mist en bovendien,
Hij zich op een been door het leven
Trekt; hetgeen hem weinig mobiel
Maakt, wanneer hij van huis vertrekt.
Hij is gehandicapt en oogst respect,
Omdat hij zich met zijn prothese zo
Dapper door het leven trekt.
Hij heeft geleerd te geloven in een wonder;
Hij is niet beperkt maar slechts bijzonder.
Tuurt naar zijn dobber niets aan de hand.
Zo uit de verte kun je niet zien,
Dat hij iets mist en bovendien,
Hij zich op een been door het leven
Trekt; hetgeen hem weinig mobiel
Maakt, wanneer hij van huis vertrekt.
Hij is gehandicapt en oogst respect,
Omdat hij zich met zijn prothese zo
Dapper door het leven trekt.
Hij heeft geleerd te geloven in een wonder;
Hij is niet beperkt maar slechts bijzonder.
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Maandag, mei 18, 2015 16:16 |
| Lichamelijke beperking doe je geestelijk groeien. Bijzonder goed verwoordt Willem. Fijne middag . Anneke |
|
| teun hoek: | Maandag, mei 18, 2015 11:57 |
| de kracht van de gehandicapte vele malen ondervonden. h. gr. th |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, mei 18, 2015 11:50 |
| en zo is het | |
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 18 mei 2015 | ||
| Thema's: | ||