De dagen om mij heen worden grijzer en zwarter,
Nu jij weer in het ziekenhuis ligt.
Zoveel vragen maar geen antwoorden erop,
Alleen maar een verdrietig gezicht.
Weer een terugval gehad en het ging net zo goed,
Je bent zo verward.
Wetend dat je met de dag dichter bij opa en oma komt,
Waarom is het leven zo hard.
Je zei dat je blij bent dat ik mijn geluk heb gevonden,
En wilt niet meer verder leven.
Waarom nou jij?
Ik begrijp dat je deze strijd wilt opgeven.
Beter word je niet meer,
Lopen lukt al niet.
Het enige wat achter zal blijven,
Is onbegrip en verdriet.