Als eindelijk de schoolbel rinkelt,
zal ze haar tekeningen kriskras opbergen
in dat felkleurig piepklein boekentasje,

als een belangrijk dokument
zoals een diplomaat van staatsformaat
die eindelijk een compromis op zak heeft
nu 'n doorbraak kan forceren in 't parlement,

nu nog eventjes keurig in de rij
de klas en 't plaatselijk wijk schooltje verlaten
'n beetje moe van al dat stilzitten,
aandachtig te luisteren naar de juf,
daarvan wordt ze soms wel wat suf,

staat daar van op afstand
tussen de menigte moeders,
blij gemutst al oma te zwaaien,
die stipt op tijd ongedurig
aan de schoolpoort staat te wachten,

alsof 't om haar eigen dochter ging,
moeders slaan soms 'n generatie over,
haar nu vast bij de hand neemt,
't winnend lot van de staatsloterij,
voor geen geld van de wereld,
uit 't oog wil verliezen,

terwijl 't engeltje honderduit praat
dat radertje draait en kraait,
al valt het haast omver van de vaak,

om even later bij 'oma poes' thuis,
( de andere .. heet 'oma Filoe'
genaamd naar de hond
wat gemakkelijker is om uit elkaar te houden ... )

de zon langzaam zakt in 't westen,
de kat zich languit op de tafel nestelt,
de spraakwaterval ineens verstomt,

't gezichtje opklaart als een regenboog
als beloning voor al die ontberingen,
oma haar met een glimlach vraagt ...

een grote beker met lekker schepijs,
verse rode aardbeien ..

zou je dat wel lusten ?