Ego
Er was eens een jongen op zoek naar zijn ego.
Overal kwam hij mensen tegen en vroeg hij hen: waar kan ik mijn ego vinden?
Maar ze namen de tijd en moeite niet om hem te antwoorden.
Vermoeid legde hij zich aan het eind van de avond neer bij een beekje onder de volle maan en verzuchtte: och natuur ik kan mijn ego maar niet vinden.
Het ritselende beekje fluisterde zacht: dat geeft niet kleine jongen, weet dat er van je gehouden wordt.
De jongeman sliep zachtjes in.
Overal kwam hij mensen tegen en vroeg hij hen: waar kan ik mijn ego vinden?
Maar ze namen de tijd en moeite niet om hem te antwoorden.
Vermoeid legde hij zich aan het eind van de avond neer bij een beekje onder de volle maan en verzuchtte: och natuur ik kan mijn ego maar niet vinden.
Het ritselende beekje fluisterde zacht: dat geeft niet kleine jongen, weet dat er van je gehouden wordt.
De jongeman sliep zachtjes in.
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, juni 16, 2015 17:19 |
| Hierdoor leest het spiritueel en van de wereld tegelijkertijd en is leerzaam.. | |
| september: | Dinsdag, juni 16, 2015 17:18 |
| Heel mooi schrijven Arendsoog in de vorm van een klein sprookje waar zoveel achter de woorden te lezen is. Liefs | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, juni 16, 2015 04:31 |
| een heerlijk schrijven | |
Over dit gedicht
| Auteur: Arendsoog |  
|
|
| Gecontroleerd door: Arendsoog | ||
| Gepubliceerd op: 15 juni 2015 | ||
| Thema's: | ||