Strubbelingen
's Nachts ga ik vaak lopen, als de zorgen me teveel worden, ze in mijn hoofd dan opbollen, over straat waar niemand mij kan zien.
Ik vertel de maan over mijn strubbelingen, maar ook mijn zegeningen, de maan is vriendelijk en helpt ze mij dan tellen.
Ik loop verder naar de branding van de zee, de grommende golven weerspiegelen mijn onrustig gemoed, het is net als eb en vloed, de zee neemt mijn zorgen mee.
Thuis weer aangekomen lig ik rustiger in bed, mijn gedachten zijn gelukkig verzet, de slaap vat me bij de hand en leidt me naar zachter dromenland.
Ik vertel de maan over mijn strubbelingen, maar ook mijn zegeningen, de maan is vriendelijk en helpt ze mij dan tellen.
Ik loop verder naar de branding van de zee, de grommende golven weerspiegelen mijn onrustig gemoed, het is net als eb en vloed, de zee neemt mijn zorgen mee.
Thuis weer aangekomen lig ik rustiger in bed, mijn gedachten zijn gelukkig verzet, de slaap vat me bij de hand en leidt me naar zachter dromenland.
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, juli 12, 2015 22:02 |
| Zo mooi geschreven Arendsoog. Door dan te gaan lopen komt de rust vanzelf over je. Een fijn schrijven, wat ik graag gelezen heb. | |
| Pascal Janssen: | Zondag, juli 12, 2015 16:24 |
| Mooi geschreven. Als je de rust niet kunt pakken, dan moet je hem zelf opzoeken... Greetzzz Pasje |
|
| Stroejaro: | Zondag, juli 12, 2015 16:10 |
| Graag gelezen! | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, juli 12, 2015 15:20 |
| ja een goed idee alleen als vrouw doe je dat niet | |
| Aquarel: | Zondag, juli 12, 2015 15:18 |
| Ik ken dat gevoel, toen ik nog in een gemoedelijk klein plaatsje woonde, liep ik vaak midden in de nacht met de honden door het park. Genoot ook zo van de maan,en de natuur. Nu, in de stad, durf ik niet meer zo snachts naar het park bij het water in het maanlicht. Maar ik heb jouw gedicht graag gelezen. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Arendsoog |  
|
|
| Gecontroleerd door: Arendsoog | ||
| Gepubliceerd op: 12 juli 2015 | ||
| Thema's: | ||