De eenzame vlinders
Haar verdriet was gegroeid,
en ze was te vermoeid
van het dragen
zonder te klagen.
Hij was aan het zeuren
zonder haar op te beuren
En al haar verdriet
zag hij niet.
Stilletjes als een dovende kaars
zocht ze naar de 'maars'
Die hij haar niet kon geven,
om verder met hem te leven.
Na lang zoeken en roepen
vond ze in de onbekende groepen.
Een stem en een paar armen
die haar hart wilden verwarmen.
Een tweestrijd ontstond,
die niemand alsook zij niet verstond.
Haar verstand en haar hart
gaven elk hun part.
Verspreid in het rond
en liggend op de grond.
Lagen haar gevoelens levensecht
niet eens krom of recht.
De stem gaf haar met raad
en een onbegrensde daad
op al haar vragen,
zonder een woord van klagen.
Ze begonnen te zoeken
in allerlei hoeken.
Naar de ware liefde in hun leven
om ze dan ineens aan elkaar te geven.
Er ontstond een nieuw begin in hun welzijn
waar het verboden werd, te leven in de oude pijn.
In die mooie zeldzame wereld van geluk en welvaart
leefden ze in alle rust en kalmte, door hun kind bewaard.
en ze was te vermoeid
van het dragen
zonder te klagen.
Hij was aan het zeuren
zonder haar op te beuren
En al haar verdriet
zag hij niet.
Stilletjes als een dovende kaars
zocht ze naar de 'maars'
Die hij haar niet kon geven,
om verder met hem te leven.
Na lang zoeken en roepen
vond ze in de onbekende groepen.
Een stem en een paar armen
die haar hart wilden verwarmen.
Een tweestrijd ontstond,
die niemand alsook zij niet verstond.
Haar verstand en haar hart
gaven elk hun part.
Verspreid in het rond
en liggend op de grond.
Lagen haar gevoelens levensecht
niet eens krom of recht.
De stem gaf haar met raad
en een onbegrensde daad
op al haar vragen,
zonder een woord van klagen.
Ze begonnen te zoeken
in allerlei hoeken.
Naar de ware liefde in hun leven
om ze dan ineens aan elkaar te geven.
Er ontstond een nieuw begin in hun welzijn
waar het verboden werd, te leven in de oude pijn.
In die mooie zeldzame wereld van geluk en welvaart
leefden ze in alle rust en kalmte, door hun kind bewaard.
Reacties op dit gedicht
| margot: | Zaterdag, mei 25, 2002 14:11 |
| heel herkenbaar sterk...... liefs,margot |
|
| prutske: | Vrijdag, mei 24, 2002 10:07 |
| we weten dat we de oude pijnen nooit zullen vergeten ze maken ons alleen maar sterker om naar ons doel te streven jou dol-fijntje xxx | |
| Jo Aelmans: | Donderdag, mei 23, 2002 23:25 |
| Zo zie je maar weer... Het einde is niet altijd het einde..., maar ook een nieuw begin! Positive thinkin'... ;-))) Jo. ;o)x |
|
| The Wizard Of Lightning: | Donderdag, mei 23, 2002 23:19 |
| vervlogen sprookje om neer te dalen in een bos van liefde | |
| Thecool: | Donderdag, mei 23, 2002 23:10 |
| jeetje me kreetje das heftig hm denk denk als ik het wel heb een scheidings verhaal niet luisteren naar elkaar luisteren en begrijpen het blijft soms moeilijk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: Dodo | ||
| Gepubliceerd op: 23 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||