Een kijkje in mijn hart
Een kijkje in mijn hart
Mijn hart is muurvast gesloten,
Mensen die willen kijken worden afgestoten.
Alleen als ik er mijn toestemming voor geef,
Dan kunnen ze een beetje zien hoe ik leef.
En hoe mijn diepste gedachten zijn,
Soms vrolijk soms vervuld met pijn.
Dingen uit mijn verleden,
Die ik probeer te vergeten.
Je kunt ze bekijken maar niet raken,
Het heeft geen zin om ze goed te maken.
Mijn gedachtes en dromen ze vliegen voorbij,
Ben je klaar voor de volgende bladzij?
Woorden en zinnen schieten door mijn hoofd,
Nooit rust en met een vlammetje dat nooit dooft.
Altijd rommel op die bladzij,
Ideeën komen en gaan voorbij.
Beelden en woorden sommigen met veel pijn,
Mijn leven heeft niet zo mooi mogen zijn.
Talenten die ik heb moeten opgeven,
Daardoor kan ik niet helemaal leven.
Stukjes van mezelf zijn verstikt,
Ze waren volgens mensen niet voor mij geschikt.
Schrijven is het enigste wat ik nog mag,
Dat is het enigste wat niemand zag.
Ze krijgen toch niet alles te zien,
Die kans krijgen ze niet bovendien.
Sommige dingen durf ik niet bloot te geven,
En veel dingen wil ik niet toegeven.
Heel soms laat ik iemand toe in de diepste hoeken,
Maar ga er niet naar lopen zoeken,
De deuren gaan vanzelf voor je open,
Maar ga ze niet uit jezelf slopen.
Ik open ze pas als ik iemand vertrouw,
Iemand die oprecht van me houd.
Iemand die me steunt en me niet oordeelt,
Zoals hij heel heel misschien.
Mijn hart is muurvast gesloten,
Mensen die willen kijken worden afgestoten.
Alleen als ik er mijn toestemming voor geef,
Dan kunnen ze een beetje zien hoe ik leef.
En hoe mijn diepste gedachten zijn,
Soms vrolijk soms vervuld met pijn.
Dingen uit mijn verleden,
Die ik probeer te vergeten.
Je kunt ze bekijken maar niet raken,
Het heeft geen zin om ze goed te maken.
Mijn gedachtes en dromen ze vliegen voorbij,
Ben je klaar voor de volgende bladzij?
Woorden en zinnen schieten door mijn hoofd,
Nooit rust en met een vlammetje dat nooit dooft.
Altijd rommel op die bladzij,
Ideeën komen en gaan voorbij.
Beelden en woorden sommigen met veel pijn,
Mijn leven heeft niet zo mooi mogen zijn.
Talenten die ik heb moeten opgeven,
Daardoor kan ik niet helemaal leven.
Stukjes van mezelf zijn verstikt,
Ze waren volgens mensen niet voor mij geschikt.
Schrijven is het enigste wat ik nog mag,
Dat is het enigste wat niemand zag.
Ze krijgen toch niet alles te zien,
Die kans krijgen ze niet bovendien.
Sommige dingen durf ik niet bloot te geven,
En veel dingen wil ik niet toegeven.
Heel soms laat ik iemand toe in de diepste hoeken,
Maar ga er niet naar lopen zoeken,
De deuren gaan vanzelf voor je open,
Maar ga ze niet uit jezelf slopen.
Ik open ze pas als ik iemand vertrouw,
Iemand die oprecht van me houd.
Iemand die me steunt en me niet oordeelt,
Zoals hij heel heel misschien.
Reacties op dit gedicht
| Babette: | Woensdag, mei 29, 2002 18:57 |
| mooie gedicht,, | |
| Samber: | Vrijdag, mei 24, 2002 23:07 |
| Prachtgedicht, jezelf helemaal openstellen is niet goed, maar jezelf helemaal afsluiten ook niet. De gulden middenweg, je bent aardig op weg... Groeten, § samber § |
|
| trenke charlotte: | Vrijdag, mei 24, 2002 14:26 |
| Hopelijk doe je geen dingen meer waarvan anderen vinden dat je ze moet doen? Trenke | |
| Godmademe: | Vrijdag, mei 24, 2002 11:39 |
| Tja, wat zal ik zeggen??? errug mooi!!!!!!! |
|
| Thecool: | Vrijdag, mei 24, 2002 00:49 |
| nou dat ken ik wel maar met de letter steeds meer spel het is effe wenne maar je leert het wel het lucht op |
|
Over dit gedicht
| Auteur: KnoppieHilton | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||