Wie weet hoe ik me voel....

Het was een sprookje tussen ons....
ik leefde in een droom.

Op ons eerste afspraakje
nam je een roos voor me mee
we hadden het zo leuk samen...

Onze eerste zoen
voorzichtig en aftastend
verlangend naar elkaar

op het werk
stiekeme zoenen
prins en prinses
tussen de vijanden

een verboden liefde
met grote risico's
het zette jou aan het denken
je kon er niet mee doorgaan

het lag niet aan ons
zei je me keer op keer
maar waarom
waarom heb je mij laten gaan...

Twijfels
Kan ik nog iets verwachten
of is het definitief voorbij
is mijn hoop vergeefs
vertel het me
want zolang de twijfels blijven
kan ik je niet vergeten

lieve collega,
wat hebben we elkaar aangedaan
terwijl we zoveel voor elkaar voelden
moeten we zonder elkaar verder gaan

ik mis je
dagen kan ik huilen
maar ik probeer m'n verdriet
zover mogelijk te verschuilen
in de hoop dat jij het niet ziet

En maar verder gaan....
zonder jou....