Spiegelen (narcisme)
Een mooie man
die zichzelf aanbad
in schoonheid
geen concurrentie had
zei spiegels zijn overbodig
ze vertellen maar wat
genezing van
deze eigenwaan
werd heel hard nodig
want in alles wat hij
had of ooit bezat
zag hij zich steeds
veel minder mooi
in de spiegel staan
soms was het beeld
te breed te groot
hij ergerde zich dood
verhuisde steeds
van daar naar hier
zag zich zelf zelfs
in de rivier en
werd ten prooi
aan huiver
de rimpels van het
water vertelden hem
zo niet verder te gaan
in deze eigenwaan
zijn kwaliteit van leven
is toen heel dicht
bij de rivier gebleven
werd ook zo helder
net zo zuiver
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, augustus 09, 2015 15:09 |
| erg graag gelezen | |
| verhavert: | Zondag, augustus 09, 2015 09:00 |
| prachtig je laatste strofe als plot lieve vriend |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, augustus 09, 2015 09:00 |
| Mooie beeldspraak heb je in dit gedicht gebruikt Cor en ik heb het graag gelezen. Zonnige groet en fijne dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cor van Vliet | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 augustus 2015 | ||
| Thema's: | ||