voetstappen in het zand
wind ontbladerde
zong kale takken
tegen een strak
blauwe lucht
ik huisde
niet meer thuis
verbleef achter
gesloten luiken
de wereld buiten
ordende zich
in verder sluiten
gaf mij geen gezicht
zelfs het roepen
van mijn naam
liet ik zeilen strijkend
zonder aan te leggen gaan
ik dobber rond
want het tij is dood
de zee droogt op aan
een onbekend stuk strand
ik spring en
dwing mezelf aan land
zie in opperste verbazing
weer voetstappen in het zand
wil melker
19/08/2015
Janny Flikkema: | Donderdag, augustus 20, 2015 22:41 |
Doet mij zijdelings een beetje denken aan het prachtig gedicht wat ik aan de muur heb hangen, een mooi christelijk gedicht, zo mooi. Ook deze is meesterlijk mooi. Lieve groetjes, Janny |
|
Anneke Bakker: | Woensdag, augustus 19, 2015 12:31 |
Zo kan eenzaamheid en de voetstappen in het zand diepe indrukken maken. lees het stilletjes nog 'n keer. De zon schijnt Wil, lieve groet. Anneke |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, augustus 19, 2015 09:56 |
ja je kunt het !!!!!Mooi |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 19 augustus 2015 | ||
Thema's: |