In feite had ze hem nooit bedrogen
en van begin af aan gezegd,
'k wil zelf geen kinderen,

ook al kon ze daarvoor op die moment
niet echt een reden voor verzinnen
tenzij allicht voor 't gemak,
beter ware 'n andere gepakt,

't samenzijn, de reisjes, uitstapjes
ze wist zijn hoogten en laagten
met haar kalmte en begrip in te tomen
ze was zijn rots geworden in de branding,

beste vriendin, partner,
dagdagelijkse houvast,
maar van tijd tot tijd
wanneer hij koppeltjes met kinderen
zag wandelen in 't park,

overviel hem 'n vreemd gevoel
van eenzaamheid en melancholie
of 't niet meer mocht zijn
dan 't houden van een kat
die ze rotverwenden als een klein kind,

straks was het daarvoor zelfs te laat
't onderwerp werd met de jaren vermeden
uit angst haar liefde en vertrouwen te verliezen,
dan ware 't helemaal om zeep,

dus werkte hij zich te pletter
vergaarde geld, vastgoed en weelde
smeet 't allemaal als geschenken
'n kleinood voor haar voeten,

opdat ze zou beseffen
hoe eenzaam hij zich wel voelde
nu dat de tijd was verkeken
ze 't hem nooit had willen geven,

dat uniek geluk,
met geen geld te kopen,
tegen beter weten in blijven hopen,
al die tijd ontbrak.