Het blijft mij overkomen
Voorbij het dromen
Is het de kunst van leven
Telkens als ik mij afzonder
Wordt er hardop gelachen
Vluchten, vechten lijken de oplossingen
Ze zijn dan ook scherp voelbaar in mijn lijf
Maar verlossen is nog steeds mijn wil
Toch loop ik soms als een zombie rond
Het leven heeft mij bij de ballen genomen
Omdat de illusie bestaat dat het mij geen ruk interesseert
Dat ik mij niet druk zou lopen maken
Maar de nervositeit is hoorbaar op het toilet
En ook mijn overgeefmomenten van vroeger
Dat waren ook geen licht te verteren grappen
Mijn vriendelijke gebaren brengen mij in de gevarenzone
Pijnlijk genoeg heb ik niet eens een gevarendriehoek op zak
Ik wil niet corny zijn maar Jonathan Davis heeft gelijk
Het zou beter zijn als ik niet steeds dezelfde schijt slik
Ben dus letterlijk een lompe lul die zijn focus kwijt is
En dat allemaal door een obscure joint venture