Zuster Sneeuw
Zittend op mijn schoot vanavond
mijn donkere Zuster Sneeuw
Na een teveel van kort contact
mijn hersenen op sterk water
verdraag ik mijn lot, mijn kater
Haar vertel ik over een jeugd
van bende-oorlogen en genot
Mijn ouders bleven van mij houden
maar uiteindelijk ben ik alleen
ik sla me er wel doorheen
Wacht de nacht achter de gordijnen
terwijl ik niets meer verwacht?
In een hoekje van de keuken
priemt het licht van de dag
Ik hef het glas met rode wijn
het pistool binnen mijn bereik
Reacties op dit gedicht
| Willem B. Tijssen: | Donderdag, september 17, 2015 01:32 |
| Moeilijke ervaringen die tot wanhoop nijgen, maar het leven is met zijn teleurstellingen toch weer sterker. Mooi gedicht. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 16 september 2015 | ||
| Thema's: | ||