Verzwegen
het lichaam was gebalsemd
voorzien van een afscheidswoord
ik vergat de morgen
hoorde de adem van een kind
we brachten haar naar de stenen
waar ze speelde bij wat wind
eens haar gezicht plooide
voor een vreemdeling
van bloemen hield ze
en het huis
dat voorzien was
van haar handtekening
ik las een roman
kende de reuk en vertwijfeling
rood stond beter
dan het zwart dat verzwegen werd
Reacties op dit gedicht
| Cor van Vliet: | Donderdag, september 24, 2015 06:35 |
| Heel mooi Wijnand | |
| september: | Woensdag, september 23, 2015 20:38 |
| Dit gedicht pakt vast en raakt. Heel mooi Wijnand. Liefs | |
| Stroejaro: | Woensdag, september 23, 2015 16:02 |
| Zeer ontroerend, knap geschreven. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, september 23, 2015 14:08 |
| tjonge!! | |
| verhavert: | Woensdag, september 23, 2015 11:02 |
| rakend emotioneel wijnand | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, september 23, 2015 08:38 |
| Stil en ontroerd deze mooie poëzie gelezen Wijnand. Zonnige groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: wijnand. | ||
| Gepubliceerd op: 23 september 2015 | ||
| Thema's: | ||