Tussen hoop en vrees
Drie maanden zie ik je al niet
en al weten wij waarom
het doet mij veel verdriet
Jarig ben jij woensdag
zal dan extra aan jouw denken
het is tenslotte jouw geboortedag
Een mooie dag herinner ik mij
na eerst een dochter kwam jij mijn zoon
en wat waren we toch blij
Wie had toen kunnen verwachten
hoe jouw leven zou gaan
Wel heel anders dan wij toen dachten
Je pad ging niet over rozen
het leven valt jou nogal zwaar
en daarom niet altijd juist gekozen
Ouders gunnen hun kinderen een gelukkig leven
dragen daar een steentje aan bij
maar ook jij moet het jezelf gunnen en geven
Het is al zo vaak mis gelopen
maar ik gun jou dat het ooit beter zal gaan
ik durf niet maar wil er zo graag op hopen
Lieverd, het ga je goed
je moet er nu hard aan werken
dan moet het toch lukken als je dat doet
Reacties op dit gedicht
| verhavert: | Dinsdag, september 29, 2015 14:47 |
| zo herkenbaar zo teder liefdevol stilletjes van |
|
| Cor van Vliet: | Dinsdag, september 29, 2015 06:35 |
| Heel intens en kwetsbaar mooi dit | |
| Willem B. Tijssen: | Maandag, september 28, 2015 23:34 |
| Het vergt veel moed om je gevoelens in zo'n persoonlijk gedicht gericht aan een kind in zulke warme begripvolle bewoordingen neer te leggen. Zeer mooi schrijven. |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, september 28, 2015 17:10 |
| Blijf hopen mamke want hoop doet leven. Intens en liefdevol voor jouw zoon geschreven, dat het hem goed mag gaan. Voor jou een warme groet. Anneke |
|
| Stroejaro: | Maandag, september 28, 2015 14:56 |
| Een zeer rakend gedicht, inderdaad veel respect voor dit schrijven! | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, september 28, 2015 14:21 |
| Respekt! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Mamke | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 28 september 2015 | ||
| Thema's: | ||