Stijl.
’t Vroegere stijlvolle
lijkt te verdampen
alsof men het niet meer verstaat
Men past ze toe
de rituelen
niet meer beseffend waarom het gaat.
Ik volg een stoet
achter een baar aan
men kletst en lacht, geen enkel begrip
van eerbied voor
familie, overledene
als betrof het hier een bruiloftstrip.
Men past het toe
zonder gevoelen
het lijkt meer een reünieband.
De stijl van stilte
Is verdwenen
hereniging krijgt de overhand.
Die “stille”tochten
ieder jaar weer
waarin men onze gevallenen eert
verloederd tot
ontmoetingspraatjes
waarin stilte tastbaar ontbeert.
Ik haakte af
’t voelde onbehaag’lijk
de stijl en zin valt hoorbaar weg
als men het doel
niet meer in zicht heeft
slaat in ’t beoogde ruw een keg.
th