Bezonken rood.
Het schaamrood stond hem op
de kaken toen hij daar met
een mond vol tanden stond.
Hij wist niet wat te zeggen;
hoe te raken, omdat de waarheid
hem aan een leugen bond.
Rood verleidelijk was ooit de
liefde die nimmer verzadigde,
maar ooit verslond; het hart
dat spoedig huwde, maar ontrouw
werd aan wat het ooit bond.
Met rode ogen van het tranen
drogen om het bedrog na het
bezonken rood, breekt de ketting
zich in losse kralen van bloedrood,
bloedeloos tot lijkbleek dood.
de kaken toen hij daar met
een mond vol tanden stond.
Hij wist niet wat te zeggen;
hoe te raken, omdat de waarheid
hem aan een leugen bond.
Rood verleidelijk was ooit de
liefde die nimmer verzadigde,
maar ooit verslond; het hart
dat spoedig huwde, maar ontrouw
werd aan wat het ooit bond.
Met rode ogen van het tranen
drogen om het bedrog na het
bezonken rood, breekt de ketting
zich in losse kralen van bloedrood,
bloedeloos tot lijkbleek dood.
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Dinsdag, oktober 13, 2015 13:33 |
| '...breekt de ketting zich in losse kralen...' Schit-te-rend beeld roep je hiermee op! Graag gelezen! Vriendelijke groetjes, Dasje ;o] |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, oktober 13, 2015 10:03 |
| Die stond er gekleurd op Willem, met een glimlach gelezen. Zonnige groeten . Anneke |
|
| teun hoek: | Dinsdag, oktober 13, 2015 09:29 |
| een afgang na afgaan. h. gr. th |
|
| ela: | Dinsdag, oktober 13, 2015 09:19 |
| Verslag van het weten. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 oktober 2015 | ||
| Thema's: | ||