Loos alarm
Marijke uit de kleuterklas,
die dacht dat ze hoogzwanger was.
Ze had gedreven door haar lust,
een jongen op de mond gekust.
Ze vond haar buikje nogal rond,
toen ze zo voor de spiegel stond.
Een beetje kwaad riep ze dan luid:
Hoe kan dat kindje hier nu uit.
Mama vroeg: Wat is er kind?
Je lijkt vandaag zo slecht gezind.
En waarom wordt je nu zo kwaad,
terwijl je voor de spiegel staat?
Marijke bleef bedremmeld staan,
alsof ze weer iets had misdaan.
Ze heeft toen met een zuur gezicht,
al snikkend alles opgebiecht.
Maar mama met haar lieve lach,
zei: kussen schatje, wel...dat mag.
Want ben je groot of ben je klein,
je kan daar nooit van zwanger zijn.
Marijke was toen opgelucht
en met een hele diepe zucht
zei ze dan: mama weet je wat?
mijn buikje is nu weeral plat.
PS: Voor het geval dat het iemand stoort: ik ben
verplicht geweest om de aanhalingstekens weg te
laten, want anders wil het systeem hier het gedicht
niet insturen.