Jaargetijden

De dagen komen en gaan,
zij worden vervolgd door nachten,
het licht van de geest,
de donkerte van de
geest.

Op mijn donkere momenten,
kon ik mijn valkuilen,
mijn mankementen beter zien
om overdag daar aan
te werken.

Vier seizoenen zijn nodig
om van liefde stemming
naar oogst bui te gaan,
om daarna alle gele blaadjes
zien die neervallen,
om te geloven dat eindelijk
de natuur bevriest, en
het einde van cyclus is
dichtbij.

Eerst word jij geboren,
dan groei je en geef jij oogst,
dan verlies je jouw blaadjes,
en eindelijk ga je
dood.

Wij herhalen onszelf,
binnen de cyclus van komen
en gaan totdat geen reden meer,
geen verlangen meer bestaat
om te komen, om te gaan
en dan treffen wij de eeuwigheid
in vrede en rust met
onszelf.

Wij zullen oogsten wat wij
gezaaid hebben.

09-11-2015

Geschreven door

Horizon01

Reacties op dit gedicht

Horizon01 vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Horizon01:	Woensdag, juli 10, 2019 21:07
Bedankt Pbouwknegt, Hans en September voor jullie wijze liefdevolle reacties. Groetje,

september:	Vrijdag, oktober 20, 2017 23:34
Heel mooi geschreven. De geestbeleving in voortduring van en van de seizoenen. Liefs

Hans Winter:	Maandag, november 09, 2015 23:16
in het winters uiteindelijk verwaaid lijfelijk afwezig wezen ligt op je lege plek verdekt je geest gezaaid. hans

Pbouwknegt :	Maandag, november 09, 2015 20:54
Balans. Licht. Donker. Dag. Nacht. Zon. Maan.

Over dit gedicht

Auteur: Horizon01
Gecontroleerd door: Horizon01
Gepubliceerd op: 09 november 2015
Thema's: [Natuur]