Zonder gezicht
Een kerk zonder gezicht
of identiteit
waar ik luidkeels mag zingen
over liefde en licht
maar waar angst is
voor moderniteit
hier zijn wij
waar staan wij
fijn dat u er bent
bij ons wilt horen
onze prediking is
opgewekt natuurlijk en blij
er is echter één probleem
wat wordt onderkent
we hebben ons
gezicht verloren
ze zat voor me en zei
dominee wat moet ik doen
ik zing en luister zo graag
in de kerk is het vaak fijn
alleen met mijn geaardheid
mag ik niet ik zijn
dan voel ik me bekeken
gekwetst en geschonden
we praten en bidden nog na
over een tijd die
zeker zal komen
een tijd dat de kerk
haar gezicht weer
heeft gevonden
of identiteit
waar ik luidkeels mag zingen
over liefde en licht
maar waar angst is
voor moderniteit
hier zijn wij
waar staan wij
fijn dat u er bent
bij ons wilt horen
onze prediking is
opgewekt natuurlijk en blij
er is echter één probleem
wat wordt onderkent
we hebben ons
gezicht verloren
ze zat voor me en zei
dominee wat moet ik doen
ik zing en luister zo graag
in de kerk is het vaak fijn
alleen met mijn geaardheid
mag ik niet ik zijn
dan voel ik me bekeken
gekwetst en geschonden
we praten en bidden nog na
over een tijd die
zeker zal komen
een tijd dat de kerk
haar gezicht weer
heeft gevonden
Reacties op dit gedicht
| Connection: | Zaterdag, november 14, 2015 02:11 |
| mooi neer geschreven cor van vliet roger |
|
| Paula Hagenaars: | Vrijdag, november 13, 2015 13:02 |
| Hier geeft dat geen problemen..zover ik weet Cor Groetjes Paula | |
| teun hoek: | Vrijdag, november 13, 2015 11:45 |
| ach die geaardheid is toch wel aanvaard , zeker bij onze conf. richting in IJmuiden, mits als beeld van trouw . th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cor van Vliet | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2015 | ||
| Thema's: | ||