Levensboom
Een jaar trok aan mij voorbij.
Van het oude zeer maakte ik
mij vrij. Het nieuwe levensjaar
plaatst mij ongebroken in het
licht van de hoop door haar in
mij ontstoken.
Een jaar trok aan mij voorbij.
Van binnen uit vormde zich
er een levensring bij. Ik ben
die levensboom aan wie het
groen is ontloken; in wie de
levenssappen van het nieuwe
jaar door de nerven koken.
Een jaar trok aan mij voorbij.
Van alle verleden tijd was ik
partij. Ik ben onder een nieuw
bladerdak ondergedoken; in de
verwachtingsvolle hoop niet als
brandhout van de nieuwe tijd te
worden aangestoken.
Want als levensboom was ik getuige
van het verleden; plaatste ik mij
telkens in het licht van de nieuwe
zeden. Laat mij in al mijn omvang
voortbestaan en een nieuw jaar
schrijdend aan mij voorbij gaan.
Van het oude zeer maakte ik
mij vrij. Het nieuwe levensjaar
plaatst mij ongebroken in het
licht van de hoop door haar in
mij ontstoken.
Een jaar trok aan mij voorbij.
Van binnen uit vormde zich
er een levensring bij. Ik ben
die levensboom aan wie het
groen is ontloken; in wie de
levenssappen van het nieuwe
jaar door de nerven koken.
Een jaar trok aan mij voorbij.
Van alle verleden tijd was ik
partij. Ik ben onder een nieuw
bladerdak ondergedoken; in de
verwachtingsvolle hoop niet als
brandhout van de nieuwe tijd te
worden aangestoken.
Want als levensboom was ik getuige
van het verleden; plaatste ik mij
telkens in het licht van de nieuwe
zeden. Laat mij in al mijn omvang
voortbestaan en een nieuw jaar
schrijdend aan mij voorbij gaan.
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, november 19, 2015 12:07 |
| mooi | |
| Mamke: | Donderdag, november 19, 2015 09:49 |
| Toch niet aan je voorbij laten gaan? Het wel beleven, toch? | |
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 november 2015 | ||
| Thema's: | ||