eens regent het nog enkel as
as vult mijn mond terwijl ik schreeuw
slaan woorden te pletter tegen dovemansoren
worden wind tussen hoog gele zonnebloemen
waar het vergeten oneindige historie wordt
tussen wereldondergangen en de as tussen tanden
bitter smaakt naar geschonden liefde
een nieuwe zon vervangt de oude aan onze hemel
en ik probeer te vergeten, probeer het steeds weer
wijl ik vergeefs zoek naar ons verloren eden
spelen machtige mannen met onderzeeërs
vliegtuigen, drones en geleide raketten
noemen aanval de beste verdediging
en bouwen steeds maar weer nieuwe speeltjes
in een nabije ochtend regent het nog enkel as
sunset 09-12-2015
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, december 09, 2015 12:32 |
Anneke Bakker, Dank je wel Anneke voor je lezen en meevoelend reageren en nog een heel vredevolle woensdag. Lieve groetende genegenheid, |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, december 09, 2015 11:43 |
| Ben benieuwd of het vuur ooit doven zal Sunset, ik ben bang...dat ik eerdertot as zal zijn vergaan. Heel bijzonder gedicht dat raakt. Zonnige groet stuur ik je. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 09 december 2015 | ||
| Thema's: | ||