Toch zijn er rafels
toch zijn er rafels
ik streepte zwevend
weg in straffend raken
wist van mythische figuren
bouwstenen te maken
voor mijn komend rijk
gegrondvest op de rede
geen dwaze luchtkastelen
versierselen en ornamenten
maar transparante treden
op de ladder naar omhoog
zonder losbandigheden aan
het einde van de regenboog
toch zijn er rafels
in de krochten beneden
diep in verborgen stegen
krioelt het passionele leven
door veel roze en fel rood
sterielheid is al levend dood
wil melker
13/01/2016
Reacties op dit gedicht
| Markemans: | Donderdag, januari 14, 2016 22:49 |
| Zeer pakkend gedicht dit. Graag gelezen. | |
| Pascal Janssen: | Woensdag, januari 13, 2016 22:04 |
| Niks mis mee hoor Wil, die rafels van jouw. Je weet ze te vinden en het si rakend. Greetzzz Pasje |
|
| wervelende regenboog: | Woensdag, januari 13, 2016 16:52 |
| grote en kleine rafels we hebben er allemaal mee te doen.... krachtig neergezet :-) liefs wr |
|
| teun hoek: | Woensdag, januari 13, 2016 11:56 |
| hoogte en diepte punten rond het liefdesleven. h. gr. th |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, januari 13, 2016 10:18 |
| Jouw passionele wereld ligt verborgen tussen de krochten van de vele rafels die je ons liet lezen Wil. Mooi dit en hartelijke groet . Anneke |
|
| ela: | Woensdag, januari 13, 2016 09:19 |
| Dat is heel goed. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 13 januari 2016 | ||
| Thema's: | ||