Onmetelijk houden van
De zon schijnt in haar ogen
en wind waait door haar haar
Ik kan het echt niet helpen
dat ik zomaar naar haar staar
Ze is als een bloeiende bloem
stralend als de zon en heel sereen
Middenin het groene veld
nee, zoals haar is er geen één
Fonkelend als een diamant
schittert zij nog meer als ooit tevoren
Je zal maar een geluksvogel zijn
en voor altijd bij haar horen
Als een parel kwam zij tevoorschijn
van glanzend wit naar blinkend goud
Het kan gewoon niet anders
dan dat je onmetelijk van haar houd
Mijn dochter...
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Woensdag, januari 20, 2016 23:35 |
| Heel mooi dit. Liefs, Aquarel |
|
| wervelende regenboog: | Zondag, januari 17, 2016 14:52 |
| wat een stuk zeiden ze dan in mijn tijd...nu zou ik het eigenlijk niet zo gauw weten.... heel leuk dit! |
|
| teun hoek: | Zondag, januari 17, 2016 14:26 |
| Geweldig toch zo'n dochter om je heen te hebben. h gr. teun | |
| Pascal Janssen: | Zondag, januari 17, 2016 11:35 |
| Heerlijk liefdevol gedicht! Greetzzz Pasje |
|
| windwhisper: | Zondag, januari 17, 2016 09:13 |
| wat een rijkdom | |
Over dit gedicht
| Auteur: Mamke | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 januari 2016 | ||
| Thema's: | ||