Sorry dame ...
Sorry dame !
Normaal is het geen gewoonte van mij
Om luid uit mijn truck te brullen
Maar om je met je familie zo langszij
gezamenlijk in het donker te hullen
Ruimte die ik nam om rechtsaf te gaan
gaf jullie recht om rechtdoor te kunnen
Maar doe dan ook wat verlichting aan
om mij een eerlijke kans te gunnen
Mijn spiegels toonde gelukkig nut
en mijn rust om nog extra te kijken
Daar reed jij schimmig met jouw grut
in de ruimte van mijn wijken
Zo door je eigen buurt te bewegen
al is de route voor jullie zo gewend
Soms kom je zomaar iemand tegen
die jouw route niet zo kent
Wat verlichting om de zichtbaarheid
of zelfs lichtkleurige- of gevende kledij
Want je wil je kinderen niet kwijt
en maakt een trucker ook nog blij
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Vrijdag, januari 29, 2016 22:14 |
| goed om hier bij stil te staan want het is zo gebeurd.... | |
| Mamke: | Vrijdag, januari 29, 2016 11:08 |
| Tja, wat meer rekening houden met elkaar... Hoor deze verhalen ook elke keer weer van mijn schoonzoon, en de mensen hebben niet in de gaten dat zo'n grote wagen niet één twee drie stilstaat... Om van de vluchtelingen bij Calais nog maar niet te spreken... Hoe een beroep ineens anders kan worden... | |
Over dit gedicht
| Auteur: trucker klaas |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 januari 2016 | ||
| Thema's: | ||