Burcht
Hoor mijn oren zijn nog
wind ruist en druist
langs mijn torenhoog
lichaam
omarmt door windvlaag
plaagt zij mij
mijn vlaggen wapperen
Fier als ik ben
want ik ben de burcht
die niemand kent.
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, januari 04, 2017 18:23 |
| Heel mooi gedicht. Liefs | |
| Pascal Janssen: | Maandag, februari 01, 2016 19:38 |
| Sterk gedicht! | |
| Hans Winter: | Maandag, februari 01, 2016 18:48 |
| het doet aan veel denken, goed om zo ongekend bedoeld te zijn. groetje, hans |
|
| teun hoek: | Maandag, februari 01, 2016 17:00 |
| door de wind gegrepen ? th |
|
| Mamke: | Maandag, februari 01, 2016 13:49 |
| Mooi gevonden. Had ook als themagedicht door kunnen gaan... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Burcht | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2016 | ||
| Thema's: | ||