alleen
het voelt soms wel eens aan
als of we er alleen voor staan
met duizend mensen om ons heen
en toch voelen we ons alleen
degene die men wens aan ons zij
is er helaas niet meer bij
men heeft hem moeten laten gaan
zijn aardse leven was plots gedaan
al zegt men dat verdriet verzacht
het duurt zolang dat ik er op wacht
het gemis zal wel nooit weg gaan
zelfs als ik tussen al die mensen sta
men leert er mee te leven
maar kunnen het niet vergeten
als of we er alleen voor staan
met duizend mensen om ons heen
en toch voelen we ons alleen
degene die men wens aan ons zij
is er helaas niet meer bij
men heeft hem moeten laten gaan
zijn aardse leven was plots gedaan
al zegt men dat verdriet verzacht
het duurt zolang dat ik er op wacht
het gemis zal wel nooit weg gaan
zelfs als ik tussen al die mensen sta
men leert er mee te leven
maar kunnen het niet vergeten
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, februari 04, 2016 22:20 |
| nee is zo zo herkenbaar |
|
| Pascal Janssen: | Donderdag, februari 04, 2016 20:24 |
| Klopt, verwerken is niet vergeten. Sterkte! Greetzzz Pasje |
|
| Hans Winter: | Donderdag, februari 04, 2016 18:36 |
| ouder worden wij met meer missers wellicht met zorg nabij de verblijvenden getrouw. hans |
|
| Mamke: | Donderdag, februari 04, 2016 12:41 |
| Het gemis van die vertrouwde persoon om je heen, dat kan letterlijk pijn doen... Sterkte! | |
| wervelende regenboog: | Donderdag, februari 04, 2016 12:05 |
| waar we ook heen gaan en hoeveel mensen we ook om ons heen verzamelen we kunnen ons ineens heel alleen en verlaten voelen... dikke knuffel aan jou XXX |
|
| teun hoek: | Donderdag, februari 04, 2016 10:33 |
| verlies van direct familielid,zeker van maatje , is en lijkt mij heel zwaar. sterkte th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: youkie | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 04 februari 2016 | ||
| Thema's: | ||