Loreleike weent
Met het vallend blad
een vorm van geluk
het sprankelde eens
als een heldere bron
het begin van leven
Nu een lege weerspiegeling
van een smerige, zwerende vinger
wanstaltig omhoog geheven
Zij kent gewend aan pijn
de uitersten van liefde's geven
Reacties op dit gedicht
| H. Mariette: | Zaterdag, februari 06, 2016 17:21 |
| Innig droef... mooi verwoord :) | |
| verdrietige schildpad: | Zaterdag, februari 06, 2016 15:54 |
| Mooi gedicht! Fijn je hier weer te lezen! Goed zo! Lieve groet. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2016 | ||
| Thema's: | ||