Hartekreet
Het toppunt
van het gevoel
wat je steeds
eenzaamheid geeft
is als je dit
in tegenwoordigheid
van die ander
beleeft
van het gevoel
wat je steeds
eenzaamheid geeft
is als je dit
in tegenwoordigheid
van die ander
beleeft
Reacties op dit gedicht
| Pascal Janssen: | Dinsdag, februari 16, 2016 20:07 |
| Eenzaam in de massa, dat is inderdaad de ergste variant. Aan de andere kant is opgaan in de massa ook niet alles. Sterkte en greetzzz Pasje |
|
| teun hoek: | Dinsdag, februari 16, 2016 19:31 |
| helaas. th | |
| wervelende regenboog: | Dinsdag, februari 16, 2016 10:34 |
| vele mensen zullen dit beamen |
|
| Stroejaro: | Dinsdag, februari 16, 2016 10:20 |
| Krachtig geschreven, met een duidelijke boodschap. Mooi. | |
| Mamke: | Dinsdag, februari 16, 2016 09:26 |
| Ik heb het zelf als volgt ervaren: je kunt beter alleen alleen zijn dan samen alleen zijn... Maar blijft ten alle tijde pijnlijk! | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, februari 16, 2016 09:23 |
| Ja Cor dan doet die eenzaamheid echt pijn, dan mag men nog liever alleen zijn. Kort maar rakend werkje . Zonnige groet . Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, februari 16, 2016 08:58 |
| mee eens | |
Over dit gedicht
| Auteur: Cor van Vliet | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 februari 2016 | ||
| Thema's: | ||