En toch . . .
De stiltes vullen jouw kilte aan
jouw warmte leidt tot rumoer
gevoelens etaleer je met emoties
maar die schok is niet voelbaar
want de elektrische lading
ging in rook op met illusies.
Het moment van bezinning
gaat met een vraagteken
als een rode draad door je leven
en toch zie ik jouw schoonheid
binnen in je bonkende centrum
meer dan jouw onhebbelijkheden.
jouw warmte leidt tot rumoer
gevoelens etaleer je met emoties
maar die schok is niet voelbaar
want de elektrische lading
ging in rook op met illusies.
Het moment van bezinning
gaat met een vraagteken
als een rode draad door je leven
en toch zie ik jouw schoonheid
binnen in je bonkende centrum
meer dan jouw onhebbelijkheden.
Reacties op dit gedicht
| Pascal Janssen: | Donderdag, februari 25, 2016 19:51 |
| Mooi om het mooiste te kunnen blijven zien. greetzzz Pasje |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, februari 25, 2016 12:44 |
| mooi mooi | |
| teun hoek: | Donderdag, februari 25, 2016 11:18 |
| als het hart verwarmend is is de rest ok. th |
|
| wervelende regenboog: | Donderdag, februari 25, 2016 10:44 |
| jij doorziet de buitenkant... | |
| Avr: | Donderdag, februari 25, 2016 10:26 |
| Dat noemen ze liefde, houden van! Mooi! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: Alexander41 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 februari 2016 | ||
| Thema's: | ||