Hoe het omziet en met zijn handen zwaait
Een kind dat zich op zijn wereld bezint;
merk op hoe onbeschroomd en welgezind,
het aan zijn nieuwe leven begint.
Hoe het omziet en met zijn handen zwaait;
zijn eerste woorden spreekt;
zijn plezier uitkraait.
Hoe het leeft zonder besef waar het zal zijn.
Het voelt zonder angst voor de pijn.
Zijn eerste fantasie op papier beschrijft.
Zijn wil te behouden, opdat het bij hem blijft.
Hoe het wordt wat het wil zijn,
en zich spiegelt in een wereld van het licht.
Het vorm geeft aan zijn eigen identiteit,
en een eigen gezicht geeft aan de plicht.
Hoe het zich vindt in een samenzijn,
en het omziet in een gemis van pijn.
Zijn denken zal over die ander gaan,
en geluk wil het beleven in een gedeeld bestaan.
Want, wanneer het zich realiseert veranderd te zijn
en het zich ontpopt heeft uit een kinderlijk
gelukkig zijn; dan zal het weldra volwassen zijn.
merk op hoe onbeschroomd en welgezind,
het aan zijn nieuwe leven begint.
Hoe het omziet en met zijn handen zwaait;
zijn eerste woorden spreekt;
zijn plezier uitkraait.
Hoe het leeft zonder besef waar het zal zijn.
Het voelt zonder angst voor de pijn.
Zijn eerste fantasie op papier beschrijft.
Zijn wil te behouden, opdat het bij hem blijft.
Hoe het wordt wat het wil zijn,
en zich spiegelt in een wereld van het licht.
Het vorm geeft aan zijn eigen identiteit,
en een eigen gezicht geeft aan de plicht.
Hoe het zich vindt in een samenzijn,
en het omziet in een gemis van pijn.
Zijn denken zal over die ander gaan,
en geluk wil het beleven in een gedeeld bestaan.
Want, wanneer het zich realiseert veranderd te zijn
en het zich ontpopt heeft uit een kinderlijk
gelukkig zijn; dan zal het weldra volwassen zijn.
Reacties op dit gedicht
| Pascal Janssen: | Donderdag, februari 25, 2016 19:54 |
| Soms gaat dat volwassen worden helaas veel te snel. Mooi gedicht Willem Greetzzz Pasje |
|
| Pascal Janssen: | Donderdag, februari 25, 2016 19:54 |
| Soms gaat dat volwassen worden helaas veel te snel. Mooi gedicht Willem Greetzzz Pasje |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, februari 25, 2016 12:44 |
| mooi beschreven hoor | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, februari 25, 2016 11:13 |
| Ook ik dacht meteen aan de vluchtelingen-kinderen Willem, ben het helemaal met Teun eens. ik hoop dat ze hier worden opgenomen in hun spel. Goed verwoordt in dit gedicht. Fijne dag gewenst. Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, februari 25, 2016 10:51 |
| kind zijn moet inderdaad vrijheid uitstralen, zie met verdriet naar vluchtelingenkinderen. h gr. teun |
|
| wervelende regenboog: | Donderdag, februari 25, 2016 10:43 |
| mooi het kindzijn tot volwassen geboetseerd mens beschreven | |
| Mamke: | Donderdag, februari 25, 2016 09:17 |
| Mooi! En best jammer dat we het argeloze zorgeloze van het kind zijn verliezen... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 februari 2016 | ||
| Thema's: | ||