Een tragedie
Een tragedie
hoopvol stond hij
aan de kade muur
zijn afspraak was er niet
was zij het vergeten
ze wist nochtans waar
al jaren dezelfde plaats
niemand hoefde te weten
dat ze elkaar daar zagen
ooit zou het wel uit komen
dan zouden de roddels beginnen
plots zag hij haar tasje
eenzaam netjes tegen de muur
er zat een briefje in met vaarwel
we zien elkaar weer in de hemel
hij begreep en huilde
dan sprong hij, met het tasje
ela
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Donderdag, maart 03, 2016 12:03 |
| ja zo kan het gaan mooi verwoord |
|
| teun hoek: | Donderdag, maart 03, 2016 10:35 |
| nogal indringend leed. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: ela | ||
| Gepubliceerd op: 03 maart 2016 | ||
| Thema's: | ||